شرکت‌های مستقر در بالادست که در زمینه کشف و توسعه ذخایر نفت و گاز در مناطق مرزی پیشگام هستند .شرکت‌های خدماتی متخصص در ارائه فناوری و خدمات میدان نفتی به شرکت‌های نفت و گاز؛ متخصصان پایین دست (پالایشگاه ها و توزیع کنندگان)، شرکت‌های گاز پایین دست و غیره، این در حالیست که رشته عظیمی از شرکت های بزرگ و کوچک به این شرکت ها متصل اند.
علی‌رغم نیاز به نوآوری، اکثریت شرکت های نفتی فقط ٪0/5 از درآمد بالادستی را در تحقیق و توسعه صرف می کنند ، تقریباً یک سوم از نرخ شرکت‌های خدماتی، اگرچه این‌ها ازشرکت های بزرگ، کوچکتر هستند، اما ارزش مطلق هزینه های تحقیق و توسعه آنها بسیار مشابه است و تعداد اختراعات ثبت شده آنها برای سال‌های اخیر حتی بیشتر است، که نشان می دهد، آنها به عنوان رهبر فناوری در اکتشاف و تولید تبدیل شده اند. فناوری ، نوآوری و همکاری، مفاهیم کلیدی و اساسی در زمینه رونق در آینده صنعت نفت و گاز و در حوزه انرژی است.
همچنین مطالعات نشان داده است که برون سپاری فناوری به شرکت‌های خدماتی در دوره بازسازی، موقعیت استراتژیک شرکت های بزرگ را تضعیف می‌کند.
به گفته Paraphrasing Trott و Hartmann آیا نوآوری باز ظرف جدیدی است که برون سپاری در آن ریخته شده است؟
برون سپاری مربوط به انتقال کالاها و خدمات تولیدی است که قبلاً در داخل کشور انجام می شد، اهداف برون سپاری مربوط به هزینه ها و شایستگی‌ها است. با توجه به موارد قبلی، هدف اصلی شرکت‌ها از برون سپاری، کاهش مستقیم هزینه‌های عملیاتی است، اگرچه باید توجه داشت که کاهش هزینه در کوتاه مدت با رشد مداوم هزینه به دلیل جستجوی ارائه دهنده (ها)، تنظیم قراردادها و انتقال به داخل، متعادل می شود، در مورد کالاها، هزینه های لجستیک نیز باید گنجانده شود.
کاستی های دیگر با تأثیر منفی بر زمان تحویل و دقت مرتبط است. هزینه های بیشتر پیدا کردن ارائه دهنده جدید یا تأمین مجدد آن، در صورت عدم موفقیت یک قرارداد اعمال می‌شود.
این جنبه باید توسط شرکت‌ها در تصمیمات برون سپاری خود به دلیل خطراتی که متحمل می شوند، به دقت مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند: از یک طرف ، در کوتاه مدت، تضعیف جدی در نمونه کارها از صلاحیت شرکت ها و از طرف دیگر ، تضعیف توسعه صلاحیت‌های جدید فنآوری در آینده، بنابراین احتمال هماهنگی تحقیق و توسعه، طراحی و فعالیت‌های تولید کنندگان، تأمین کنندگان را به چالش می کشد. این دو ریسک در صورت بروز، می تواند توانایی شرکت‌ها را در شناسایی معیارها برای انتخاب و نظارت بر بهترین ارائه دهنده و همچنین دستیابی به توافق قابل قبول درمورد قیمت ها و سایر شرایط پیمانکاری تضعیف کند: بنابراین، انتظار می رود که در طولانی مدت با آن روبرو شوند. مشکلات عدم تقارن اطلاعات بالاتر (به دلیل مشکلات در ارزیابی ارائه دهندگان بالقوه خود) و در نتیجه خطرات بالاتر رفتار فرصت طلبانه اصطلاح نوآوری باز را به وجود آورد، که به عنوان استفاده از جریانی هدفمند و دانش خارجی برای تسریع در نوآوری داخلی و گسترش بازارها برای استفاده خارجی از نوآوری، به کار رفته است.
پیشتر پاسخ کوتاهی اما بدنیست کمی راجع به تفاوت های این دو با یکدیگر، بدانیم تا بتوانیم پاسخ دقیق تری به این پرسش بدهیم که آیا نوآوری باز ظرف جدیدی است که برون سپاری در آن ریخته شده است؟
برون سپاری فقط فرایندهای خارجی را مورد خطاب قرار می دهد، در حالیکه نوآوری باز به صورت داخل-خارج گسترش می یابد. از این رو ، دو تفاوت عمده پدیدار می شود: اولا، در حالیکه نوآوری باز بر شخصیت مکمل فعالیت های مرتبط با نوآوری داخلی و خارجی تأکید دارد، برون سپاری غالباً تصمیماتی مربوط به فعالیت های داخلی (نوآوری) یا خرید خارجی آنها را در نظر می گیرد.
ثانیا، حتی اگر توجهمان را فقط به فرآیند ورودی محدود کنیم، متفاوت از آنچه رویکردهای قبلی (برون سپاری) انجام داده اند، نوآوری باز به یک شرکت نیاز دارد تا به دانش بیرونی همان نقشی را که به دانش داخلی داده می شود ، بدهد. از این رو، در نوآوری باز ظرفیت یک شرکت برای جذب دانش خارجی، به رسمیت شناختن ارزش آن، جذب و استفاده از آن در اهداف تجاری نقش اساسی دارد. با این حال ، جذب دانش خارجی نیاز به تلاش و منابع اضافی برای فعالیت های ادغام دارد تا دانش موجود را با دانش تازه بدست آمده تطبیق دهد. در واقع، اگر پایگاه دانش شرکت به اندازه کافی با دانش تازه بدست آمده سازگار نباشد، روند جذب بسیار دشوار می شود. در عوض ، رویکردهایی که دانش بیرونی را به همان نقشی که دانش درونی دارند نسبت نمی‌دهند، خطر عدم تطبیق پایه دانش با دانش تازه بدست آمده و در نتیجه نهایی عدم جذب دانش خارجی را ایجاد می کند.
در برون سپاری شرکت تأمین‌کننده خارجی فقط با همان نوع شرکاء (ارائه دهندگان) رابطه دارد، در حالیکه در مورد نوآوری باز، نوع شناسی شرکاء به سایر منابع دانش (مشتریان، رقبا ، دانشگاه ها) گسترش می یابد.
نوآوری باز به معنای ایجاد چندین رابطه با بسیاری از شرکای مختلف از انواع مختلف است و این ممکن است پرهزینه تر باشد و منجر به انحراف توجه مدیریتی شود. مجموعه فرم های سازمانی نوآوری باز بسیار گسترده تر از مواردی است که در امور برون سپاری مورد استفاده قرار می گیرد، که بیشتر روی قراردادها یا توافق ها متمرکز است. از این رو، در حالیکه نوآوری باز طیف گسترده ای از گزینه های مختلف را پیشنهاد می‌کند که با قابلیت برگشت پذیری و تعهدات متفاوت است، برون سپاری براساس قراردادها یا توافق نامه هایی است که با برگشت پذیری بالاتر و تعهد پایین تر منعقد می شوند.
در نتیجه ، چنین پدید آمده است که برون سپاری مربوط به یک فرایند ورودی است که از طریق آن یک شرکت برون سپاری، یک نوع واحد از شرکا را انتخاب می کند ، در حالیکه بر اساس قراردادها / توافق نامه ها تعامل دارد. در عوض، در نوآوری باز، فرایندها، انتخاب‌های سازمانی، ابزارها و تصمیمات، بسیار گسترده تر از موارد استفاده شده در برون سپاری هستند.
این تجزیه و تحلیل ها با هدف ارائه ابزار مفید برای ارزیابی هزینه های نوآوری باز و مزایای آن در مقابل برون‌سپاری است. نوآوری باز صلاحیت شرکت ها را بالا می برد، اما این توانمندی حاکی از هزینه های بالا است. از این رو ، نوآوری باز رویکردی است که توسط شرکت‌هایی دنبال می شود که صلاحیت ها نقش اساسی در رقابت آنها دارند.
