این جمله به یک ضرب‌المثل رایج در جوامع کسب‌وکار امروز تبدیل شده است. شرکت‌ها ناچار اند برای برای باقی ماندن در چرخه رقابت در شرایط سخت و رقابتی دوران حاضر، پیوسته دست به نوآوری بزنند. این نوآوری می‌تواند شامل خلق محصولات جدید، خلق روال‌های داخلی جدید و یا روش‌های کاملاً جدید انجام کسب‌وکار باشد.
این موضوع برای شرکت‌های فعال در صنعت نفت و گاز به شکل ویژه‌تری نمود پیدا می‌کند. در شرایطی که شاید دیگر هرگز به دوران ۸۰ تا ۱۰۰ دلار برای هر بشکه نفت باز نگردیم، بهبود اوضاع مالی شرکت‌های نفتی تنها از مسیر افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها امکان‌پذیر خواهد بود؛ مسیری که لازمه پیمودن آن به‌کارگیری نوآوری است.
شرکت‌های نفتی در طول تاریخ حیات خود موفقیت‌های چشمگیری را به دست آورده و از پس حل چالش‌های پیچیده‌ای برآمده‌اند. با این حال، استمرار این موفقیت‌ها نیازمند بازاندیشی و بازآفرینی در بسیاری از دیدگاه‌ها و روش‌ها و رویکردها خواهد بود. به طور تاریخی نقش کلیدی در تحقیق و توسعه فناوری‌های جدید برای صنعت نفت و گاز بر عهده شرکت‌های بزرگ چندملیتی بوده است. در مدل کسب‌وکار یکپارچه این شرکت‌ها، خدمات پژوهشی و فنی درون شرکت جای می‌گرفتند.
اما در نتیجه تغییراتی که در اواخر دهه ۸۰ میلادی رخ داد، با ضعیف‌تر شدن انحصار شرکت‌های بسیار بزرگ، شرکت‌های خدمات میادین نفتی توان فنی خود را ارتقا دادند و مستقلا با شرکت‌های ملی نفت کشور‌های تولیدکننده وارد همکاری شدند. همچنین این شرکت‌ها برای رفع نیازهای جدید خود (مانند توان پردازش رایانه‌ای، ارتباطات، مواد جدید و حسگرها) به خارج از دایره صنعت نفت رو آوردند.
نتیجه‌ای که این تغییرات در پی داشتند کاهش مداوم هزینه‌های اکتشاف و توسعه، کاهش اثرات زیست‌محیطی و افزایش ظرفیت بالقوه مخازن قابل توسعه بوده است که حفاری افقی را می‌توان یکی از جدیدترین و شناخته‌شده‌ترین امکانات ایجادشده به شمار آورد.
